Η εξαγωγή είναι η έσχατη λύση και συνήθως προτείνονται απο τον οδοντίατρο εναλλακτικές πιο συντηριτικές θεραπείες (ενδοδοντική και περιοδοντική θεραπεία) που αποσκοπούν στη διατήρηση του δοντιού.
Ωστόσο υπάρχουν κλινικά περιστατικά -πχ κάταγμα στη ρίζα του δοντιού, έλλειψη οστικής στήριξης λόγω περιοδοντίτιδας, εκτενώς κατεστραμμένο και τερηδονισμένο δόντι κάτω απο το επίπεδο των ούλων- όπου η εξαγωγή κρίνεται απαραίτητη.
Επίσης αν ήδη εχουν εξαντληθεί όλες ο διαθέσιμες συντηρητικές θεραπευτικές μέθοδοι για τη διατήρηση ενός δοντιού και παραταύτα, δεν παρατηρείται βελτίωση στην κλινική του εικόνα ή στην προοπτική του συγκεκριμένου δοντιού, τότε και παλι κρίνεται σκόπιμη η εξαγωγή.